کارگردان جوان این نمایش از دانشکده هنرهای زیبای تهران فارغ‌التحصیل شده و در حال حاضر غیر از فعالیت‌های هنری، کارشناس هنرهای نمایشی اداره ارشاد استان سمنان، مدیر فرهنگسرای اداره ارشاد شاهرود و دبیر شورای نظارت و ارزشیابی تئاتر شاهرود است.
ما محمد عرب اسدی در حیطه بازیگری هم فعال است و در چندین نمایش که موفق شده‌اند به جشنواره فجر هم راه یابند، بازی کرده است مانند نمایش «پرده‌خوانی افلاک » که در جشنواره تئاتر فجر سال 83 به اجرا رفت.
در نمایش وضعیت پایانی سعید آقایان، علی عباسی، هادی آقا حسینی، علیرضا میدی، محسن حسین‌نیا، مرتضی ابوالقاسمی، مسعود تفضلی مقدم و زهرا عرب‌اسدی بازی می‌کنند.
این نمایش اما به شکل کارگاهی نوشته شده است، طرح اولیه سال گذشته به ذهن کارگردان می‌رسد:« در روزهای تمرین صحنه به صحنه نمایش اتود زده شد و هر شب تکه‌ای از آن را که در روند تمرین شکل گرفته بود می‌نوشتم. حدود 6 ماه نیز تمرین‌های متوالی این نمایش ادامه پیدا کرد.»
گروه نمایشی « وضعیت پایانی » از یک‌سال پیش دور هم جمع شده‌اند و با تمرین‌های مداوم و زیرنظر آموزش‌های عرب اسدی تئاتر را بهتر و بیشتر آموخته‌اند و حالا به گفته اسدی تبدیل به یکی از گروه‌های حرفه‌ای تئاتر شده است.
عرب اسدی درباره دغدغه‌های اصلی‌اش در این نمایش می‌گوید: «پس از اجرای نمایش «آخر بازی» دغدغه‌ام کنکاش در نظریات فروید شده بود. فروید معتقد بود که انسان‌ها مصرند از بعد جسمانی و مادی خود فراتر بروند و به سمت هدف‌ها و زاویه دیده‌های متعالی‌تر ی کشیده شوند اما به‌دلیل عقده‌ها و حقارت‌های جسمانی خود هیچ‌گاه موفق نمی‌شوند به دور دست‌ها بروند.
اما همین آدم‌های انباشته از حقارت می‌خواهند که راه درست را به بقیه بشریت هم نشان دهند و در این جریان پر بی‌راه نیست که خیلی از مفاهیم از معنای حقیقی خود دور شوند. »
این کارگردان درباره طرح نمایش می‌گوید: «زرت، پرت، چرت و هرت 4 شخصیت نمایشنامه هستند که در وضعیت خود ساخته‌ای گیرافتاده‌اند. آنها برای بهبود این شرایط تلاش می‌کنند اما هر‌چه بیشتر تلاش می‌کنند در باتلاق خود ساخته شان بیشتر فرو می‌روند.»
عرب اسدی درخصوص وضعیت جشنواره اخیر سمنان هم می‌گوید: متأسفانه هر سال هم نمایش‌های شرکت‌کننده در این جشنواره ضعیف‌تر می‌شود و هم شکل برگزاری جشنواره. مهم‌ترین نکته این است که هر سال بودجه جشنواره‌ها نسبت به سال قبل کمتر می‌شود. کم شدن بودجه در تعداد روزهای برگزاری جشنواره، نوع جوایز و حتی نوع داورانی که انتخاب می‌شوند تاثیر می‌گذارد.
نگاه مدیریتی نیز فقط معطوف به بعد آماری جشنواره است. اینکه چند نمایش در جشنواره‌ها شرکت کنند و خلاصه فقط یک جشنواره اجرا شود و تمام. این کارگردان می‌افزاید: « متأسفانه نیروهای تئاتری فعلی نه با آموزش درستی روبه‌رو هستند و نه سواد و تجربه خوبی دارند.
وقتی دچار فقر اجرا باشند طبیعی است که دچار فقدان مخاطب شناسی هم می‌شوند و نمی‌توانند حدس درستی از سلیقه و شعور مخاطب خود داشته باشند و به‌دلیل همه این کمبودها، اجراها و کیفیت جشنواره‌ها هر سال بدتر از سال قبل می‌شود.»
با این‌حال انگار اسدی خیلی هم از گفتن این مسائل خوشحال نبود ضمن اینکه در ادامه گفت:« ما هنرمندان مستعد بسیار داریم. شاهرود از لحاظ اجرایی و استعداد بهترین منطقه در استان سمنان به حساب می‌آید و برعکس از لحاظ مالی در بدترین وضعیت قرار دارد. اگر کمی کنجکاوی کنید می‌بینید که تمام تئاترهایی که از استان سمنان به جشنواره فجر راه یافته‌اند از شهر شاهرود بوده‌اند.»
این هنرمند درخصوص تعداد سالن‌های حرفه‌ای تئاتر در شاهرود می‌گوید: «متأسفم که باید مرتب بگویم متأسفم. اما باز هم متأسفم که در شاهرود فقط تالار«بهمن» وزارت ارشاد تقریبا حرفه‌ای است که البته آن هم از لحاظ صوت و نور قدیمی شده و قرار شده که چند وقت دیگر سامانه نوری و صوتی آن ارتقا یابد. با این حال این سالن هم عمق و عرض اندکی دارد و برای هر اجرایی مناسب نیست ولی چون جماعت تئاتری همین یک سالن را دارند با آن یک جور کنار می‌آیند.
او درباره تمایل به اجرای نمایش‌های خارجی در شاهرود هم می‌گوید: « از آنجا که تئاتر شهرستان‌ها فقط در جشنواره‌ها معنا پیدا می‌کند و جشنواره‌ها نیز اولویت شان متن ایرانی و بومی است بنابراین طبیعی است که متن‌های خارجی کمتر کار شود. تا آنجا که من به‌خاطر دارم متن‌های خارجی که به‌روی صحنه رفته بیشتر فضای کمدی داشته است تا تماشاگر رغبتی به دیدن پیدا کند.»
همشهری استانها
